Spiti Yoga

Προτού μπούμε στα τυπικά, γράμμα από τον θείο Γιώργο.

 

Για αγάπη, πίστη και αποδοχή πρέπει να μιλάνε οι σοφοί. Μη λέω ψέματα, πολύ θα ήθελα να είμαι τέτοιος, όμως φαίνεται να έχω δρόμο μπροστά μου. Σοφός, λοιπόν, δεν είμαι. Είμαι όμως πεισματάρης και αντέχω να αποτυγχάνω με πάθος και κατ’ εξακολούθηση. Κάνω και όνειρα όταν είμαι καλά, καμιά φορά τα κυνηγάω κιόλας. Ένα τέτοιο ήταν και το Spiti πέντε-έξι-εφτά χρόνια πριν. Spiti Yoga έγινε από λάθος συνεννόηση, κι επειδή καμιά φορά τα λάθη είναι σωστά, το κρατήσαμε. Για να το βάλω τότε μπρος είχα τα εξής:

– την επίμονη επιθυμία για έναν τόπο όπου θα ένιωθα ασφαλής κι αγαπητός χωρίς «αλλά» και «εις ανώτερα»,

– την πίστη ότι όλοι αξίζουμε να μας αγαπούν με τα καλά μας και με τα ζόρικά μας,

– ένα δουλεμένο σώμα που μπορούσε να επικοινωνεί με διάφορους τρόπους,

– κάποια χρήματα δανεικά,

– καλή αισθητική (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό για τον εαυτό του)

– τις σπουδές μου,

– την αποψάρα μου (την οποία εκτιμούσα ίσως και παραπάνω από όσο έπρεπε), και

– τη Γωγώ (που αν δεν υπήρχε, Κύριος οίδε).

 

Χωριάτης για τους καλλιτέχνες, καλλιτέχνης για τους χωριάτες, ξέρω καλά πώς είναι να βρίσκεσαι σε τόπους όπου χρειάζεται να προσπαθείς να ταιριάξεις, κόβοντας λίγο από εδώ, ράβοντας λίγο από εκεί, και πάλι το κοστούμι να μη στρώνει. Ήθελα να φτιάξω ένα μέρος το οποίο να έχει χώρο για να δουλέψει ο καθένας με αυτά που έχει, και να νιώθει αρκετός όπως είναι. Ψάχνοντας τι να γράψω εδώ, άκουγα συνεχώς τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει «Να μη μιλάς εσύ για τα καλά σου, αυτό είναι δουλειά των άλλων», και κάπως έτσι συναντήθηκα με το παιδάκι εκείνο που ακολούθησε τη συμβουλή, μα δεν κατάλαβε ακόμη το γιατί. Και μιας κι απάντηση συχνά δεν είχα να του δώσω, του έφτιαξα ένα σπίτι για να ρωτάει όσες φορές θέλει και να μη στεναχωριέται όταν δε βρίσκει απόκριση. Για εκείνο, αλλά και για όλα τα παιδάκια που σκοντάφτουν, πέφτουν, ξανασηκώνονται, και δε σταματούν να αποτυγχάνουν και να ρωτάνε γιατί. Έβαλα μέσα καραμέλες με πολλή ζάχαρη, και τσάγια και καφέδες, πατατάκια, νουτέλα, φυτά που ακόμα να τα φτύσουν (να ’ναι καλά ο Νικόλας), πλεκτές χρωματιστές κουβέρτες, και σπιτική λεμονάδα με ακόμα περισσότερη ζάχαρη. Βασικά και για τη λεμονάδα η Γωγώ “φταίει”. Σε αυτό το σπίτι έμαθα πως όλα αυτά που δεν αγαπώ σε μένα είναι εκείνα που με κάνουν μοναδικό κι αξιαγάπητο, και δε μπορώ να έχω τα μεν χωρίς τα δε. Ειρήνη υμίν, λοιπόν.

 

Για τα μονοπάτια της αλήθειας και της φώτισης ας μιλήσουν οι φωτισμένοι και οι θρασείς – εγώ δεν ξέρω καν αν είμαι στο σωστό δρόμο, οι οδηγίες δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες όταν τις διάβασα. Θα μιλάω για σπίτια, φαγητά και γκομενάκια˙ για τις φορές που αποτυγχάνω και πρέπει να βρω το κουράγιο μέσα μου να σηκωθώ και να ξαναπροσπαθήσω, χωρίς να ξέρω πού πάω και ποιο το νόημα˙ για τις αμαρτίες στις οποίες ενδίδω σχετικά εύκολα, για τους φίλους μου που ούτε αυτοί ξέρουν αλλά το ψάχνουν, και για τη μάνα μου που, με βαθειά και ειλικρινή αγάπη, κάποτε πρότεινε «να πάμε παιδί μου σε ένα ψυχολόγο να δούμε αν προλαβαίνουμε». Θα συνεχίσω να μην καλοκαταλαβαίνω τη ζωή, και να αστειεύομαι με όσα με πονάνε και με κάνουν να νιώθω μικρός. Όταν μπορώ θα ανοίγω την πόρτα, κι αν δεν μπορώ θα αφήνω κλειδιά στη γλάστρα. Θα προσπαθώ να συγχωρώ εκείνα που αγαπώ μαζί με εκείνα που με δυσκολεύουν. Θα κάνω τα ίδια λάθη όσες φορές δεν μπορώ να μην τα κάνω, και αν χρειάζεται θα ζητάω συγγνώμη μετά. Θα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που δε φοβούνται την αλήθεια, και θα ζητάω ΙΟΝ αμυγδάλου σε όποιον με ρωτάει τι πρέπει να φέρει μαζί του (αν σας ζητήσω σοκοφρέτα φουντουκιού, την πράσινη, να ξέρετε πως είμαι η Γωγώ).

 

Και μέσα σε όλα αυτά θα αισθάνομαι ευλογημένος για τους συνεργάτες μου, οι οποίοι πέρα από εξαιρετικοί στη δουλειά τους είναι και υπέροχοι άνθρωποι («του γιατρού», ένας κι ένας), και θα δυσκολεύομαι να βρίσκω όσο συχνά θα ήθελα τα λόγια ή το κουράγιο να πω ευχαριστώ. Θα συνεχίσω να εκφράζω την άποψη μου με πλήρη συνείδηση ότι είναι απλά άλλη μια μέσα στις πολλές, σημαντική για μένα και όσους βρίσκουν κάτι χρήσιμο σε αυτήν. Στο μεταξύ, θα κινούμαι κάπου εδώ γύρω τρώγοντας σουβλάκια και αμφισβητώντας το ηθικό υπόβαθρο της επιλογής μου αυτής, όπως και κάθε άλλης.

 

Με αγάπη πολλή, Ανδρουλάκης Γιώργος

υ.γ.: Για τις πιο τυπικές πληροφορίες, παρακαλώ περάστε.

Subscibe here for our newsletter!

Thanks for your subscription!